عسل چند گل کوهستان

زنبورهای کارگر معمولا برحسب پوشش گیاهی غالب در یک منطقه اقدام به شهد اوری می کنند زمانی  یک منطقه از پوشش متفاوت برخوردار باشد که این پوشش از لحاظ شهد اوری می توانند ضعیف  و یا قوی باشند بنابراین زنبورهای کارگر در فصل مدنظر پروازهای طولانی برای پیداکردن گیاه دارای شهد می نمایند.از شهد گیاهان مختلف اقدام به جمع اوری شهد  و تولید عسل می کنند بنابراین برعکس عسل های تک گل که در واقع بیش از 85 درصد گیاهان یک پوشش گیاهی را شامل می شود ،طعم عسل های چند گل دارای عطر و طعم های متفاوت است .معمولا متناسب با فصل سال و گیاهان غالب منطقه رنگ و طبع عسل چند گیاه متفاوت خواهد بود.عسل چند گیاه رنگ روشن،تیره و زرد کهربایی با توجه به نوع گیاه دارد و با طمع ملایم و گرم شناخته می شود.

گیاه : عسل چند گل کوهستان از گیاهانی نظیر پونه وحشی، رزماری (اکلیل کوهی)، تیغال، بومادران، ، گل گاوزبان، گلپر، شکر تیغال، گل راعی، بوقناق، ورث، گل گندم، گون و بسیاری گیاهان دیگر به دست آمده است.

فرایند تولید عسل در انواع مختلف عسل به این شکل است،زنبور به دنبال گل‌های چندگانه می‌گردند که دارای منابع شهد در منطقه هستند و زمانی که گیاه مدنظر خود را پیدا کردند به روش خاصی می رقصند تا زنبورهای دیگر بدانند به نوعی به این طریق ادرس می دهند.

سپس زنبورها  به محل مدنظر می روند شهد گل را می مکند تا کیسه هایشان (معده عسلی) پر شود. پس از آن زنبورها برای پردازش بیشتر به سمت کندوی خود باز می گردند.

در نهایت، در بازگشت به کندوی زنبور عسل، شهد پر شده با دی ساکارید (ساکارز و آب) به مونوساکاریدها (گلوکز و فروکتوز و مولکول های آب) جدا می شود.

سپس این شهد جدا شده دهان به دهان و زنبور به زنبور عسل در طول مسیر و کندو منتقل می شود تا قوام مورد نظر عسل حاصل شود. با این حال، این عسل نابالغ با رطوبت بالا است، عسل برای بلوغ در سلول لانه زنبوری رها می شود، یعنی تا زمانی که رطوبت آن به کمتر از 20٪ کاهش یابد. این امر شهد را به عسل چند گیاه تبدیل می کند.

/